احکام روزه مسافر
مسأله: مسافری که نمازهایش شکسته است، نباید روزه بگیرد و مسافری که نمازها را باید کامل بخواند (مانند کسی که شغلش، سفر است یا به معصیت سفر می‌کند)، باید روزه بگیرد. (حکم روزه نذر خواهد آمد)
مسأله: مسافرت در ماه رمضان اشکال ندارد حتی اگر برای فرار از روزه باشد، هر چند مکروه است.
مسأله: اگر روزه نذر معین مربوط به سفر شود، باید آن را در سفر بگیرد، حتی اگر نمازش دو رکعتی باشد.
مسأله: در روزی که انسان نذر دارد می‌تواند به سفر برود ولی باید روزه‌اش را بگیرد حتی اگر نمازش شکسته باشد.
مسأله: اگر نذر کند روزه بگیرد و روز آن را معین نکند، ظاهرا نمى‌تواند آن را در سفر به جا آورد.
مسأله: مسافر نمی‌تواند روزه مستحبی بگیرد مگر در شهر مدینه منوره.
مسأله: مسافر مى‌تواند براى خواستن حاجت، سه روز در مدینه طیبه روزه مستحبى بگیرد حتی اگر نمازش شکسته باشد.
مسأله: کسى که نمى‌داند روزه مسافر باطل است، اگر در سفر روزه بگیرد و در بین روز مسأله را بفهمد روزه‌اش باطل مى‌شود ولی اگر بعد از مغرب متوجه شود، روزه‌اش صحیح است.
مسأله: اگر فراموش کند که مسافر است، یا فراموش کند که روزه مسافر باطل مى‌باشد و در سفر روزه بگیرد روزه او باطل است.
مسأله: اگر روزه‌دار بعد از ظهر مسافرت نماید، باید روزه خود را تمام کند.
مسأله: مسافری که پیش از ظهر به قصد سفری که نمازش در آن شکسته می‌شود، سفر کند، اگر هنگام ظهر از حد ترخص گذشته باشد، یعنى به جایى برسد که دیوار شهر را نبیند و صداى اذان آن را نشنود، باید نمازش را شکسته بخواند و روزه‌اش را باطل کند.
مسأله: کسی که از شب قبل قصد سفری داشته که در آن نمازش شکسته است، خوردن روزه قبل از رسیدن به حد ترخص بلا اشکال است ولی از شب قبل، چنین قصدی نداشته، نمی‌تواند روزه خود را بخورد و اگر خورد کفاره هم دارد.
مسأله: اگر مسافر پیش از ظهر به وطنش یا به جایى برسد که مى‌خواهد ده روز در آن‌جا بماند، چنان‌چه کارى که روزه را باطل مى‌کند انجام نداده، باید آن روز را روزه بگیرد و اگر انجام داده، نمی‌تواند آن روز را روزه بگیرد. (رسیدن به خود شهر شرط است، نه رسیدن به حد ترخص)
مسأله: اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش یا به جایى برسد که مى‌خواهد ده روز در آن‌جا بماند، نمی‌تواند آن روز را روزه بگیرد.
