مبطلات روزه: ششم: دروغ بستن به خدا و پیغمبر صلىاللهعلیهوآلهوسلم
مسأله: اگر روزه‌دار به گفتن یا به نوشتن یا به اشاره یا به هر شکل دیگری به خدا و پیغمبر صلىاللهعلیهوآلهوسلم و ائمه اطهار سلام‌الله‌علیهم عمدا نسبت دروغ بدهد، اگر چه فورا بگوید دروغ گفتم یا توبه کند، ظاهرا روزه او باطل است. اما دروغ بستن به حضرت صدیقه کبری سلام‌الله‌علیها، سایر پیامبران و جانشینان ایشان، هر چند معصیت است اما مبطل روزه نیست.
مسأله: اگر بخواهد خبرى را که نمى‌داند راست است یا دروغ نقل کند بهتر است که آن را به گوینده خبر نسبت دهد و یا به گونه‌ای عدم اطمینان خود را بیان کند. مثلا بگوید که چنین می‌گویند یا من تصور می‌کنم که و . . . اما اگر چنین هم نکند، روزه‌اش باطل نیست.
مسأله: اگر چیزى را به اعتقاد این که راست است از قول خدا یا پیغمبر صلىاللهعلیهوآلهوسلم یا ائمه سلام‌الله‌علیهم نقل کند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه‌اش باطل نمى‌شود.
مسأله: اگر بداند دروغ بستن به خدا و پیغمبر صلىاللهعلیهوآلهوسلم و ائمه اطهار، روزه را باطل مى‌کند و چیزى را که مى‌داند دروغ است به آنان نسبت دهد و بعدا بفهمد آن چه را که گفته راست بوده، روزه‌اش صحیح است.
مسأله: اگر دروغى را که دیگرى ساخته‌اند عمدا به خدا و پیغمبر صلىاللهعلیهوآلهوسلم و جانشینان ایشان نسبت دهد روزه‌اش باطل مى‌شود مگر به گونه‌ای ساختگی بودن آن را بیان کند.
مسأله: اگر از روزه‌دار بپرسند که آیا پیغمبر صلىاللهعلیهوآلهوسلم چنین مطلبى فرموده‌اند؟ و او جایى که در جواب باید بگوید نه، عمدا بگوید بلى، یا جایى که باید بگوید بلى عمدا بگوید نه، روزه‌اش باطل مى‌شود.
مسأله: اگر از قول خدا یا پیغمبر صلىاللهعلیهوآلهوسلم یا ائمه علیهم‌السلام حرف راستى را بگوید بعد بگوید دروغ گفتم یا در شب دروغى را به آنان نسبت دهد و فرداى آن روز که روزه مى‌باشد بگوید آن چه دیشب گفتم راست است، روزه‌اش باطل مى‌شود.
