قضای روزه‌های زن باردار و شیرده
سؤال:
حکم قضای روزه‌های زن باردار و یا شیر ده چیست؟
بر اساس قاعده عسر و حرج سوال دیگر پیش می‌آید:
اگر قرار باشد نگیرد، برای یک سال حاملگی و دو سال شیر دهی جمعا می‌شود ۹۰ روز روزه و برای ۳ بچه می‌شود ۲۷۰ روزه. آیا حکم به قضا باعث بهم ریختن نظم زندگی زناشویی او نمی‌شود؟
در صورت اصرار بر قضا، در سال حاملگی و سال اول شیر دهی ، امکان قضا در همان سال نمی‌باشد، آیا نمی‌توان مثل حکم تداوم مرض ، حکم به عدم قضا کرد؟
از طرف دیگر در سال‌های غیر، زن هر سال ۱۰ روز را نمی‌تواند روزه بگیرد که با احتساب ۵۰ سال تکلیف می‌شود ۵۰۰ روز روزه، که معمولا در طول هر سال به دلایل فعلی کار و زندگی و … فرصت قضای روزه آن سال را نمی‌یابد، آیا این هم نمی‌تواند مشمول عدم قضا بشود؟
پس با توجه به موارد عسر و حرج واقعی فوق الذکر لطفا بفرمایید:
آیا قضای روزه زن حامله و شیرده با احتساب حدود ۲۷۰ روز روزه فوت شده، لازم است؟
در صورت اصرار بر قضا، آیا نمی‌شود سال حاملگی و سال اول شیردهی که در تداوم هم هستند و روزه زن ساقط است، همانند تداوم مریضی، قضا نداشته باشد؟
آیا قضای روزه های فوت شده زن پریود که بعد ماه رمضان بدلایل مختلف شغل و زندگی زن مشکل آفرین می‌شود، لازم است؟
در حالی که این حدود ۸۰۰ روز قضا، معمولا تا آخر عمر همه زنان می‌ماند و همیشه نگران و مضطرب هستند تا فوت کرده و دکانی می‌شود برای یک سری افراد جهت قضای روزه‌های میت.
*********************************************************************
پاسخ:
احکام این موارد در سایت موجود است و اگر دقت شود، بسیاری از مطالب حل خواهد شد.
اما در این فرصت، فقط به چند مورد اشاره می‌کنم.
- در مورد بانوان باردار و شیرده
- اولاً، روزه نَه برای همه بانوان باردار ضرر دارد و نَه در همه نُه ماه بارداری مضر است. آری اگر ایام آخر بارداری، هم‌زمان با ماه مبارک رمضان شود، در صورت تشخیص اهل فنی که تقید مذهبی هم دارند، چنان‌چه روزه برای زن یا جنین ضرر داشت، احکام مربوطه جاری است.
- ثانیاً، روزه گرفتن در همه دو سال شیردهی نیز موجب ضرر نمی‌باشد، خصوصاً از آن زمانی که لازم است فرزند غذاهای دیگر را نیز در برنامه غذایی خود داشته باشد. حال بماند ضرر برای فرزند شیرخوار و مادر، احکام جداگانه دارد.
- ثالثاً، فرزند دار شدن به شرط داشتن توان متعارف برای تربیت نیکوی او، از توصیه‌های اکید اسلام است، اما لازم است پدر و مادر به گونه‌ای برنامه ریزی کنند که امر فرزنددار شدنشان موجب مخدوش شدن زندگی عرفی و شرعی پدر یا مادر یا ایجاد عسر و حرج نشود.
- رابعاً دو سال شیردهی فرزند از واجبات نیست، بلکه مستحب است و کسی که تصور می‌کند، انجام این کار زندگی عرفی یا شرعی او را مختل می‌کند، لازم است به گونه‌ای برنامه‌ریزی کند که این‌گونه نشود و این با مختصری تدبیر، انجام شدنی است.
- در مورد ایام قاعدگی بانوان:
- اولاً، قاعدگی همه بانوان ده روز نیست، بلکه بین سه تا ده روز است.
- ثانیاً، فرض کنیم بانویی همه ده روز را حائض باشد، از عجایب روزگار است که در بیش از ۳۲۰ روزی که بین دو ماه رمضان قرار دارد و شامل روزهای فعال کاری، نیمه تعطیل و تعطیل، هم‌چنین روزهای گرم و خنک و سرد و نیز روزهای کوتاه و روزهای بلند می‌شود، کسی نتواند، فقط ده روز را خصوصاً در ایامی که هوا مساعدتر و روزها کوتاه‌تر است، روزه بگیرد. البته اگر کسی چنین بود و واقعاً در همه این حداقل ۳۲۰ روز، جهت نگرفتن روزه، عذر شرعی داشت، باید وضعیت او به طور خاص مورد بررسی قرار گرفته و حکم شرعی او مشخص شود.
- ثالثاً، اگر افرادی که روزهایی از ماه رمضان را روزه نمی‌گیرند، در طول این بیش از ۳۲۰ روزی که تا ماه رمضان سال آینده‌اش فرصت دارند، برنامه‌ریزی کرده و در این برنامه‌ریزی نیم‌نگاهی هم به امور شرعی خود داشته باشند، دکان افرادی که روزه قضای میت را محل کسب و کار خود قرار داده‌اند، بسیار کم رونق شده و نیازی به این محاسباتی که شما انجام داده‌اید، نیست.
و سخن آخر:
آن‌چه مهم است، تدبیر در امور زندگی و داشتن برنامه مناسب و تلاش برای انجام آن است و این‌که امور شرعی خود را فدای زندگی عرفی نکرده و هر کدام را در جایگاه خود قرار دهیم.
